Karel Vreeburg

INDIA INDIA INDIA

In mei 2012 werd ik uitgenodigd om mij in te schrijven voor het 2nd  International Stone Sculpture Symposium in Baroda Vadodara India dat gehouden zou worden in februari 2013. 

In de voorwaarden stond dat ik een foto moest sturen van het werk dat ik ging maken, dat betekende dat ik een schets moest maken in 3D. In mijn atelier had ik nog een paar blokken Cellen beton die ik aan elkaar gelijmd heb om een paar dagen later mijn voorstel voor India te produceren.

Het idee voor mijn voorstel was een beeld in zwart Afrikaans SpringStone.  In navolging van Escher en Dali had ik al een serie Karel’s Banden gemaakt, spiralen rondom stenen. Dit keer was ik bezig  met een spiraal die via het centrum van de steen terug zou keren om weer aan het begin van de spiraal aan te sluiten.  Dat principe lukte mij om dat te maken. Nu werd dat ook mijn thema voor India. Dus in Cellen betonblok van 20 x 20 x 60 cm  maakte ik een schets voor een beeld met de naam “Eternity Symbol”  waarbij net als in het SpringStone beeld een spiraal om het blok draaide om  via het centrum van de steen terug te keren bij het begin. Het proces legde ik dmv foto’s en film vast en dat heb ik met mijn inschrijvingsformulier opgestuurd naar India.

India Proposal: http://www.youtube.com/watch?v=vn9iy1kQ9rc&list=UUoXOMv0yh3_jn5pTnyI-w1A

Pas een paar maanden later kreeg ik het verlossende antwoord dat ik uit meer dan 300 internationale inschrijvingen met 13 andere kunstenaars was toegelaten tot het symposium. Om daar te komen was nog moeilijk, want een visum voor India is erg lastig om dat te krijgen.

INDIA zelf is een avontuur op zich zelf,… , voor ik hierheen ging was ik eigenlijk erg bang voor de cultuurschok.  Die is er zeker, een van de eerst dingen die we deden nadat we werden opgehaald op het vliegveld was thee drinken in het meest vieze gore thee stalletje aan de kant van de weg. Vieze jerrycans met water om de thee te maken etc.  Het zou veilig zijn, en idd ik ben er nog, wel een onvergetelijke ervaring. De thee deed mij niets,..  was het eerste wat ik tot mij nam gekookt en wel, maar als mijn vrouw dit hoort en ziet, leg ik alsnog het loodje. 

Aangekomen op het terrein van de Uttarayan Art Foundation was het eerste wat ik zag mijn steen. Er stond heel groot op geschreven Go Go Go KAREL. Ze wisten  dat het mijn eerste symposium was.  De steen was iets groter uitgevallen dan de  2,5 x 1 x 1 meter die ik gevraagd had, omdat ik niet groter durfde te kiezen, maar nu weet ik mij daarin vergist had. Ik had voor minstens 3 meter hoog moeten gaan en minstens 130 x 130 cm breed, want  dan had ik de mogelijkheid gehad de steen verder open te werken zodat alles beter toegankelijk zou worden   Dat is voor een volgende keer, een veel grotere steen, want ik weet nu dat op dit formaat, het formaat niet meer uitmaakt, groter is beter, veel beter. .

Uiteindelijk heb ik in India bijgaand beeld gemaakt in ongeveer 3 weken tijd met assistentie van 3 professionele steenhakkers, die veel van het zware werk gedaan hebben. Na deze rijke ervaring verlang ik er erg naar om in dit spannend pad van internationale symposia door te gaan. Hoewel voor  het symposium alles betaald werd, ben ik er zelf financieel bijna onderdoor gegaan. Hier gingen alle kosten door. Dus op deze manier zal het helaas niet meer lukken.